دوره فوریت‌های پزشکی یک دوره آموزشی حیاتی برای پزشکان و کادر درمانی است که آموزش‌های عملی و تئوریکی در زمینه مداخلات اورژانسی و مواجهه با وضعیت‌های اورژانسی ارائه میدهد. این دوره‌ها به منظور آمادگی برای واکنش به وضعیت‌های پرخطر و اورژانسی مانند حوادث رانندگی، حوادث قلبی، سکته مغزی، حوادث ترومایی و غیره برگزار میشوند. دوره‌های فوریت‌های پزشکی شامل آموزش‌های مانند تعویق خونریزی، روش‌های تنفس مصنوعی، استفاده از دستگاههای AED (دستگاه تعقیب و نجات با الکترود)، نگهداری و حمل بیماران، تعامل با تیم‌های اورژانس و غیره است. این دوره‌ها عموماً شامل آزمون‌های عملی و نظری هستند که پس از پایان دوره، شرکت‌کنندگان ممکن است گواهینامه فوریت‌های پزشکی دریافت کنند. در مواقع اورژانسی، داشتن آمادگی و آگاهی لازم در زمینه فوریت‌های پزشکی میتواند تفاوت زندگی و مرگ برای بیماران باشد، بنابراین شرکت در این دوره‌ها برای پزشکان و کادر درمانی بسیار حائز اهمیت است.
حادثه خبر نمیکند! امدادگران باید اطلاعاتی راجع به اصول پایه و قوانینی که مسیر ارائه خدمات مراقبتی آنها به بیماران را هدایت میکند، داشته باشند. آگاهی از این اصول میتواند به ارائه بهترین خدمات مراقبتی به بیماران و پیشگیری از ایجاد مشکلات قانونی برای شما یا سازمان شما کمک کند، از آنجا که برخی از یا قوانین در مناطق مختلف، متفاوت هستند. لذا باید از قوانین اختصاصی قوانین قضایی منطقه خود آگاه باشید.
برای ارزیابی ایمنی خود و بیمار، صحنه حادثه را به دقت بررسی کنید، در حالی که ارزیابی مقدماتی بیمار را انجام میدهید، نخست سعی کنید تصوری از مشکل بیمار به دست آورید. سپس سطح پاسخدهی بیمار را تعیین کرده، خود را معرفی کنید، ( CABگردش خون، راه هوایی و تنفس) بیمار را بررسی و شکایت اصلی بیمار را جویا شوید. بهتر است پیش از معاینه بدنی، شرح حال او را بگیرید. شرح حال باید کامل باشد و تمام عواملی را که ممکن است به بیماری کنونی او مرتبط باشد، دربرداشته باشد. الگوی شرح حالگیری SAMPLEبه جمع آوری اطلاعات مورد نیاز کمک خواهد کرد.
سم مادهای است که خوردن، نوشیدن، استنشاق، تزریق یا جذب آن در مقادیر نسبتاً کم باعث بیماری یا مرگ میشود. در این فصل علائم، نشانه ها، اقدامات اورژانسی و درمان بیمارانی که به طور تصادفی یا خود خواسته دچار مسمومیت یا سوء مصرف الکل و مواد شده اند، بررسی میگردد. با تشخیص فوری و درمان مناسب میتوانید جان بیمار را، حتی در مسمومیتهای شدید نجات دهید.
تمام شرایط اورژانسی، چه بیماری باشد چه صدمه، موجب ایجاد اثرات روحی و عاطفی در افراد درگیر میشود. این افراد شامل خود شما، بیمار، دوستان و خانواده بیمار و حتی تماشاچیان است. به عنوان امدادگر در برخورد با اورژانسهای روانی لازم است هم حمایت روانی ارائه دهید و هم مراقبت طبی. این فصل، پنج عامل اصلی در ایجاد بحرانهای رفتاری را توضیح میدهد. موقعیتهای طبی، ترومای بدنی، بیماریهای روانی، مواد مؤثر بر ذهن و استرسهای وضعیتی. اقدامات سادهای که در این فصل آمده، به شما کمک خواهد کرد تا با بیمار و خانواده او در خلال یک اورژانس طبی استرسزا رفتاری مناسب داشته باشید. همچنین قادر خواهید بود واکنشهای ناشی از یک مرگ و ماتم را بهتر شناسایی و درک کنید. طی شرایط بحرانی، بسیاری از بیماران دچار حالاتی مانند اضطراب شدید، انکار، خشم، ندامت و ماتم میشوند. سه مهارت مفید برای ارتباط برقرار کردن با بیمار بحرانزده عبارتند از: بیان واضح، معطوف سازی و همدلی.
در مواقع خاص به عنوان امدادگر اورژانس باید به تولد یک نوزاد کمک نمائید. یک زایمان برنامه ریزی شده به خودی خود بسیار سخت و نگرانکننده است. به طبع زایمان بدون برنامه که نیاز به کمک شما دارد بسیار سخت تر و نگران کننده تر است. هرچند شما با اطلاع از چند اقدام ساده بهراحتی میتوانید به طور مؤثر در زایمان یک کودک کمک نمائید و از مادر و کودک تازه متولد شده نگهداری نمائید. برای اینکه بتوانید توانایی های خود را در زمان یک زایمان استفاده کنید همیشه به خاطر داشته باشید در هر روز هزاران زایمان موفق اتفاق میافتد که این مورد هم یکی از آنها است. در بیشتر کشورهای جهان، اقدامات پزشکی برای کمک به زایمان فقط در موارد خاص اتفاق میافتد و یک قانون نیست. معمولاً برای رساندن زنی با احتمال زایمان، زمان کافی و نیروی کمکی در دسترس نیست.
آمادگی برای پاسخ به درخواست کمک به عنوان یک امدادگر اورژانس شما مانند یک افسر پلیس، آتشنشان یا سایر شغلها باید برای پاسخ به درخواست کمک آماده باشید. شما جهت یاری رسانی ممکن است از ماشین آتشنشانی، پلیس یا اتومبیل شخصی خودتان یا حتی از پاهایتان استفاده کنید. برای پاسخ فوری آماده باشید و مستقیم ترین راه ممکن را انتخاب کنید. شما برای ارائه کارتان به لوازم مناسب مانند لوازم پزشکی، لوازم حفاظت شخصی و لوازم حفاظت در صحنه حادثه نیاز دارید.
نجات از یخ و آب شما ممکن است با موقعیتی روبه رو شوید که در آن فردی احتیاج دارد که از آب خارج شود. این فرد ممکن است بسیار خسته شده باشد یا از یک آسیب ناشی از غواصی رنج ببرد یا ممکن است که در زمستان درون آب یخ زده افتاده باشد. یک کتاب قطعاً نمیتواند تمام مهارتهای لازم برای نجات جان یک فرد را آموزش دهد؛ اما این بخش تکنیکهای سادهای را به شما میآموزد تا بدون اینکه سلامتی خود را به خطر بیندازید، جان مصدومی را که درون آب یا یخ افتاده است را نجات دهید. نجات غریق وقتی فردی را میبینید که در آب غوطه ور است در ابتدا احساس میکنید که باید جهت نجات او به داخل آب بپرید. گاهی این عمل نتیجه ای موفق نخواهد داشت و صرفاً باعث به خطر افتادن جان خود شما خواهد شد. اگر با یک موقعیت نجات از درون آب روبرو شدید، 4 اقدام نجات غریق را به خاطر داشته باشید. این راهها حتی در شرایطی که فرد شنا کردن نیز بلد نباشد کمک کننده خواهند بود.
امدادگر اورژانس باید مهارتهایی مانند گرفتن فشارخون، تجویز کمکی اکسیژن و بررسی سطح اکسیژن در خون برخوردار باشد تا بتواند از این مهارتها جهت نجات جان بیماران استفاده کند. این بخش از کتاب یک سری مراحل ابتدایی و اولیه را به عنوان اولین قدمها برای امدادگر اورژانس بیان خواهد کرد. اطلاعاتی که در این بخش موجود است به شما کمک خواهد کرد تا همراه با سایر پرسنل اورژانس، مراقبتهای اولیه برای بیماران را ارائه کنید.
بيماری حالت ناراحت كننده جسمی یا روانی است كه در این حالت در شکل ظاهری بدن، ساختمان بافت ها و تركيبات شيميایی آن تغييری پيدا می شود یا در كار طبيعی اعضاء بدن اختلال رخ میدهد. به عبارت دیگر هرگونه ناهنجاری و وضع غيرعادی عضوی از بدن یا هرگونه اختلال در دستگاه های بدن را بيماری مینامند. بيماریها بدون علت به وجود نمی آیند و اگر كوشش كافی نشود تندرستی مدت زیادی دوام نمییابد.
دستگاه گردش خون یکی از دستگاههای حیاتی بدن بوده که از سه جزء قلب، عروق خونی و خون تشکیل شده است. عملکرد هر یک از اجزاء تأثیر مستقیم روی عملکرد اجزاء دیگر آن دارد. بنابراین بروز اختلال در هر یک از اجزاء میتواند موجب اختلال در قسمتهای دیگر شود.
دستگاه تنفسی عمل تبادل گازهای O2و CO2 را بین هوا و خون به عهده دارد و شامل دو بخش فوقانی و تحتانی است. بخش فوقانی عبارتست از: بینی، حلق و حنجره و بخش تحتانی عبارتست از: تراشه (نای)، برونش ها (نایژه ها)، برونشیول ها (نایژکها)و ریه ها.
دستگاه عصبی از سازمان يافته ترين دستگاههای بدن است. اين دستگاه از بافت ويژهای به نام بافت عصبی و آن نيز از سلولهای عصبی يا نورون تشكيل شده است. مهمترين ويژگیهای سلولهای عصبی تحريکپذيری، قابليت هدايت و انتقال جريان عصبی میباشد.
دستگاه عضلانی-اسکلتی بدن انسان از یک اسکلت استخوانی با ۲۰۶ قطعه استخوان، ۶نوع مفصل، بیش از ۶۰۰عضله و تعداد الیاف همبند محکم به نام لیگامان تشکیل شده است.
انسان برای زنده ماندن نیاز مداوم به مواد غذایی دارد. این مواد غذایی در بدن به گرما و انرژی تبدیل شده و مورد استفاده سلولهای بدن قرار میگیرند. چربیها، پروتئینها و کربوهیدراتها ۳دسته اصلی مواد غذایی هستند که تحت تأثیر عمل گوارش به مواد قابل جذب تبدیل شده و توسط دستگاه گردش خون به سلولهای بدن میرسند. آب، ویتامینها و مواد معدنی نیز برای بدن ضروری میباشند. عمل گوارش توسط دستگاه گوارش انجام میشود. این دستگاه پس از هضم و جذب، مواد غذایی زائد و غیر قابل جذب را از بدن دفع میکند.
سلولهای بدن برای ادامه فعالیتهای خود به میزان ثابتی از آب و املاح معدنی نیاز دارند. از آنجایی که مقدار آب و املاح ورودی بدن با نیازهای بدن تنظیم نمیشود و همیشه مقداری بیش از نیاز بدن خورده میشوند، بنابراین باید برای حفظ تعادل از بدن دفع شوند. این دفع و ایجاد تعادل توسط کلیه ها صورت میگیرد.
تزریق ماهیچه ای (به انگلیسی: Intramuscular injection ) به اختصار IM در کنار تزریق وریدی یکی از رایج‌ترین انواع تزریق آمپول به فرد است. هنگامی که دارو جذب گوارشی ندارد یا به آن آسیب می‌زند، یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب میشود، مجبور به استفاده از روش تزریق هست.
سطح هوشیاری بیمار علامتی حیاتی است زیرا وضعیت سیستم عصبی مرکزی را مشخص میکند. با این حال، در ارزیابی اولیه، لازم است که تنها میزان کلی سطح هوشیاری را به ترتیب زیر بیان کنید: بیمار هوشیار و کاملاً آگاه است و سطح هوشیاری او تغییر نیافته، بیمار هوشیار است اما سطح هوشیاری او تغییر یافته، بیمار بیهوش است. هنگامی که بیمار هوشیار است ولی اختلال در سطح هوشیاری دارد، علت آن ممکن است خونرسانی و اکسیژن رسانی ناکافی یا ایجاد مشکلات عصبی باشد که اثرات نامطلوبی روی مغز و توانایی عملکرد آن گذاشته است. اختلال سطح هوشیاری در بیمار هوشیار همچنین، میتواند به علت مسمومیت با الکل، مواد مخدر، داروها و.،.. باشد.
عوامل مؤثر در انتخاب نوع حمل -۱وضعيت جسمانی مصدوم از حيث آسيبهای وارده -۲وضعيت روحی و روانی مصدوم -۳وزن مصدوم -۴مسافت مسير پيشبينی شده و وضعيت آن -۵تعداد نفرات كمک دهنده -۶وسائل و امكانات موجود -۷آمادگی جسمانی كمک دهنده.
در شرایط زیر باید مصدوم را قبل از هر اقدامی منتقل كرد -۱وقتی كه از محيط اطراف، خطری متوجه مصدوم باشـد؛ مثل خطر ریزش كوه، آتش سوزی، جاده اتوبان. -۲وقتی كه مصدوم صدمه شدید و تهدید كننده حيات دارد و برای كمک رسانی دسترسی به او مشكل است. -۳وقتی كه مصدومی راه كمک رسانی به دیگر مصدومين را كه حال خوبی ندارند مسدود كرده است.
