دارو چیست ؟

دارو یک ترکیب شیمیایی یا زیستی است که که پس از برهم‌کنش با مولکول‌های بدن موجود زنده فعالیت فیزیولوژیک بدن را مهار یا فعال می‌کند. این ترکیباتی برای اهداف درمانی یا از بین بردن پاتوژن‌ها استفاده می‌شوند. این ترکیبات از نظر ترکیب و ساختار شیمیایی، وزن مولکولی، حالت فیزیکی و روش‌های تجویز تفاوت دارند. ویژگی‌های دارو

• ترکیب شیمیایی: داروها در سه دسته ترکیبات آلی، معدنی و بیولوژیک تقسیم‌بندی می‌شوند.
  • ترکیبات آلی: بسیاری از داروها از ترکیبات آلی (کربوهیدرات، پروتئین و لیپید) تشکیل می‌شوند. RNAهایی که در روش‌های ژن‌درمانی جدید استفاده می‌شوند را می‌توان گروه جدیدی از داروهای بیولوژیک در نظر گرفت.
  • ترکیبات معدنی: مواد معدنی گروه دیگر از داروها هستند که در تنظیم فرایندهای مختلف بدن نقش دارند. برای مثال لیتیوم یکی از داروهایی است که برای تنظیم فعالیت‌های سیستم عصبی مرکزی تجویز می‌شود. مکمل‌های مواد غذایی (آهن، روی، منیزیوم و کلسیم) در این گروه از داروها قرار می‌گیرند.
  • ساختار: ساختار داروها در اتصال به رسپتورها و آنزیم‌های بدن نقش بسیار مهمی دارد. این ساختار باید شبیه ساختار مولکول‌های طبیعی کاملا مکمل رسپتور یا آنزیم باشد. بسیاری از داروها مولکول‌های آلی با بیش از یک مرکز کایرال و دارای ایزمرهای فضایی متفاوتی هستند که یکی از آن‌ها بهینه‌ترین برهم‌کنش را با مولکول‌های زیستی دارد. به همین دلیل این داروها به شکل مخلوطی از ایزومرها تهیه می‌شوند.
  • حالت فیزیکی: داروها به شکل ترکیبات جامد (قرص، کپسول و پودر)، مایع، گاز، سوسپانسیون یا امولسیون (پماد) تهیه می‌شوند. حالت فیزیکی دارو در انتخاب روش تجویز نقش دارد.
  • روش تجویز: از نظر روش تجویز داروها را می‌توان به انواع تزریقی (عضلانی، وریدی، جلدی و زیرجلدی)، خوراکی (دهان)، زیرزبانی، بین دندانی (بوکو | Bucco)، استنشاقی، «تراپوستی» (Transdermal) و رکتالی تقسیم‌بندی کرد. روش‌های خوراکی و رکتالی برای تجویز داروهای جامد، مایع و سوسپانسیون، روش‌ تزریقی برای تجویز داروهای مایع و سوسپانسیون، روش استنشاقی برای داروهای گازی و روش پوستی برای امولسیون‌ها استفاده می‌شود.
  • وزن مولکولی: داروها مولکول‌هایی با وزن مولکولی بسیار کم (آهن با وزن مولکولی ۷) یا بسیار زیاد (پروتئین آلتپلاس با وزن مولکولی ۵۹،۰۵۰) هستند. اما بیشتر ترکیبات دارویی وزن مولکولی بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ دارند. وزن مولکولی کمتر از ۱۰۰ برهم‌کنش اختصاصی مولکول دارو با مولکول‌های تنظیمی و وزن مولکولی بیش از ۱۰۰۰ توزیع‌پذیری دارو در بدن را مختل می‌کند.
  •