اصول انجام تریاژ توسط امدادگر اورژانس

برچسب زدن در تریاژ

بیماران برچسب زده میشوند تا سایر نجات دهنده هایی که به صحنه حادثه میرسند بتوانند به راحتی سطح تریاژ آنها را شناسایی کنند. با این کار آنچه را که یافتهاید به دیگر امدادگران میگویید. این برچسبها به صورت نوارهای رنگی یا کارتهای کاغذی هستند.

چهار رنگ تریاژ

سیستم STARTشامل ۴سطح تریاژ است که هر کدام رنگ مخصوص به خود را دارند:

-1تقدم اول با نوار قرمز: باید بلافاصله به دلیل خطر مرگ فوری اقدام کرد، مانند بیماران دچار ایست قلبی-تنفسی و بیماران دارای خونریزی شدید.

-2تقدم دوم با نوار زرد: به اقدام اورژانسی نیاز است اما میتوان یک ساعت تأخیر داشت، مانند بیماران دچار شکستگی و سوختگیهای وسیع.

-۳تقدم سوم با نوار سبز: اقدام تأخیری، میتوان تا ۳ساعت تأخیر داشت، مانند زخمهای سرپایی و شکستگی و سوختگیهای جزئی. -۴تقدم چهارم با نوار مشکی: بیماران مرده که نیازی به مراقبت ندارند.

اقدام استارت: بلند شو و راه برو

قدم اول STARTاین است که به تمام بیماران بگویید کسانی که میتوانند، بلند شوند و به محل خاصی بروند. اگر مصدومی قادر به بلند شدن و راه رفتن بود، به ندرت صدمات تهدید کننده زندگی وجود دارد. برای آنکه بهتر بتوانید شرایط را کنترل کنید، از مصدومینی که میتوانند راه بروند بخواهید که از صحنه اورژانسی امداد و نجات دور شوند و به مکان امن و مشخص شده بروند. این بیماران زخمهای سرپایی داشته و در تقدم سوم قراردارند. در بیماری که به علت درد قادر به حرکت نیست، نباید اصرار بر حرکت داشت. اکنون میتوان بر بیماران باقی مانده در صحنه تمرکز بیشتری داشت.

قدم دوم استارت: از همان جایی شروع کنید که ایستاده اید

دومین قدم startبا آغاز حرکت از جاییکه ایستاده اید شروع میشود. با یک روش سیستماتیک و منظم از میان قربانیان عبور کنید، بالای سر هر شخص توقف و به سرعت او را ارزیابی کنید و برچسب بزنید. بالای سر هر بیمار بیش از 1دقیقه توقف نکنید. وظیفه شما پیدا کردن و برچسب زدن مصدومین تقدم اول است که نیاز به مراقبت فوری دارند. این بیماران را معاینه کنید، مشکلات تنفسی و خطرات جدی راه هوایی را بر طرف نمایید، با نوار قرمز علامتگذاری نموده و حرکت کنید.

چگونه بیماران را ارزیابی کنیم

سیستم Startبر اساس ۳مشاهده است: -1گردش خون، -2تنفس و -۳سطح هوشیاری. هر بیمار باید به سرعت با این روش ارزیابی شود.

-1گردش خون: آیا اکسیژن در گردش است؟

بهترین روش برای کنترل گردش خون (برای دیدن اینکه آیا قلب قادر است خون را به حد کافی به جریان درآورد) لمس نبض است که در افراد بیهوش از نبض کاروتید و در افراد هوشیار از نبض رادیال استفاده میکنیم. ضربان کاروتید نزدیک به قلب است؛ این نبض بزرگ بوده و به راحتی در گردن قابل لمس است. نبض را برای مدت 1۰ثانیه بررسی کنید، اگر نبض کاروتید ضعیف یا نامنظم است بیمار را در تقدم اول (نوار قرمز) قرار دهید. درصورتی که نبض کاروتید ضعیف باشد، بیمار را به عنوان شوک با بلند کردن پاها و افزایش خونرسانی به مغز، ریه و قلب درمان کنید (به شرطی که آسیب به ستون مهره ها و نخاع نداشته باشد). سپس سعی در کنترل خونریزیهای شدید کنید. وقت خود را صرف کنترل خونریزی به تنهایی نکنید. از خود بیمار یا از کسی که زخم سرپایی دارد و در اولویت سوم (برچسب سبز) قرار گرفته است کمک بخواهید چرا که اغلب با کمک به پرسنل اورژانس دلگرم میشوند. اگر نبض کاروتوئید لمس نشد بیمار در گروه اولویت چهارم قرار میگیرد (نوار مشکی)

-2تنفس

اگر بیمار تنفس دارد تعداد آن را مشخص کنید. بیماران با تعداد تنفس بیش از ۳۰عدد در دقیقه به عنوان تقدم اول (نوار قرمز) در نظر گرفته میشوند. این بیماران دارای یکی از نشانههای شوک هستند و نیاز به مراقبتهای فوری دارند. اگر بیمار تعداد تنفس کمتر از ۳۰عدد در دقیقه دارد سطح هوشیاری وی را بررسی کنید. اگر بیمار تنفس ندارد به سرعت دهانش را از اجسام خارجی پاک کنید. از روش عقب بردن سر ( )Head – tiltبرای باز کردن راه هوایی فرد بدون آسیب سر و گردن استفاده کنید. زمانیکه تعداد مصدومین زیاد است ممکن است مجبور شوید حفاظت ازمهرههای گردن را حین بازکردن راه هوایی در تریاژ نادیده بگیرید. این تنها زمانی است که در یک وضعیت اورژانسی، شما فرصت کافی برای تثبیت مناسب ستون مهرههای بیماران مصدوم ندارید. در بیماران دارای آسیب به ستون مهرهها از مانور کشیدن فک برای باز کردن راه هوایی استفاده کنید. راه هوایی را باز کنید، وضعیت بیمار را جهت باز ماندن راه هوایی حفظ کنید و اگر بیمار نفس میکشد بیمار را در تقدم اول (نوار قرمز) قرار دهید. اگر در مورد توانایی بیمار در تنفس خودبه- خودی شک دارید وی را در تقدم اول (برچسب قرمز) قرار دهید. اگر بیمار نفس نمیکشد و با مانورهای ساده راه هوایی شروع به نفس کشیدن نمیکند برچسب تقدم چهارم (مشکی) به وی بزنید.

-۳سطح هوشیاری: چشمانت را بازکن!

آخرین تست در تریاژ، سطح هوشیاری بیمار است. این تست در بیماری انجام میشود که گردش خون و تنفس مناسب دارد. اول ببینید بیمار به تحریک کلامی شما پاسخ میدهد یا نه. به بیمار بگویید: «چشمهایت را بازکن، چشمهایت را ببند، دست مرا فشار بده.» بیمارانی که از این دستورهای ساده پیروی میکنند و گردش خون و تنفس کافی دارند در تقدم دوم (نوار زرد) قرار میگیرند. طبق مقیاس ،AVPUچنین بیمارانی بهعنوان «هوشیار» و «پاسخدهنده» به تحریکات کلامی در نظرگرفته میشوند. بیماری که نتواند این نوع دستورات ساده را دنبال کند بر طبق مقیاس AVPUبه عنوان «بدون پاسخ» به تحریک کلامی در نظر گرفته میشود؛ به این بیماران برچسب قرمز که تقدم اول است تعلق میگیرد.

آیا سطح تریاژ هر بیمار ثابت است؟

هدف اصلی در تمام موقعیتها، یافتن، تثبیت و انتقال بیماران دارای تقدم اول میباشد. به محض رسیدن نیروهای جدید به صحنه، بیماران باید برای ارزیابی، درمان، تثبیت و انتقال دوباره تریاژ شوند. به خاطر داشته باشید افراد مصدوم در وضعیت ثابتی باقی نمیمانند. روند شوک ممکن است ادامه یابد و برخی شرایط با گذشت زمان بدتر شوند. چنانچه زمان و منابع موجود اجازه داد، به عقب برگردید و بیماران تقدمهای دوم و سوم را بررسی کنید تا مبادا به تقدم اول (برچسب قرمز) تبدیل شده باشند.